Heilsan til samkomuna – frá leiðsluni

”Hvør dýrt at savnast, Harri, her um títt hitt søta navn”. Soleiðis byrjar nr. 638 í Nýggju Sangbók Guds fólks, og neyvan nakrantíð áður man tað hava verið flestu okkara greitt, hvussu gott og lívsælt tað er at búgva í einleika, sum tað so vakurt stendur skrivað í Sálmi 103, ið endar við at staðfesta, at ”har hevur HARRIN sett signingina, lív til ævigar tíðir”.

Við hesum fáu reglum ynskja vit í leiðsluni fyri Betesda at senda eina heilsan til tykkum øll í samkomuni, nú vit í skjótt tvey ár hava havt skerdar møguleikar at savnast.

Tað var í mars 2020, at hendan herviliga korona-farsóttin náddi oyggjar okkara, og vit fyrstu ferð máttu lata Betesda aftur, so sum myndugleikar okkara mæltu til at gera fyri at verja okkum sjálvi og hvønn annan ímóti smittuni.

Í fyrstani kendist tað næstan óveruligt, at tað ikki longur var ráðiligt at savnast í salinum, sum nú í meir enn eina øld hevur verið andaliga heimið hjá brøðrum og systrum í HARRANUM her í lokalsamfelagnum, og tað hevur eisini harmað mong at síggja salin myrkan og stongdan.

Í 1917 vóru tey fá, sum byrjaðu at savnast í fyrsta Betesda, men HARRIN hevur verið trúfastur, og mong eru tey, sum ígjøgnum farnu øldina hava verið signaði og styrkt av at savnast við hvørjum øðrum um Hann, sum ”gevur hinum troytta kraft og hinum máttleysa mikla styrki” (Es. 40:29).

Vit eru mong, ið sakna samfelagið, sum vit kundu njóta, áðrenn farsóttin rakti, og eingin ivi er um, at hetta er ikki gott fyri nakran. Inniliga bøn okkara er, at hetta skjótt skal fáa ein enda, so alt virksemið í Betesda kann byrja aftur.

Samstundis eru vit tykkum ógvuliga takksom, sum hesa tíðina hava skipað fyri netmøtum og øðrum stroymdum tiltøkum í salinum. Takk fyri tykkara ídni og hjartalag.

Tað verður av sonnum ein gleðidagur, tá vit aftur kunnu boða frá, at sunnudagsskúli, breyðbróting, evangeliskt møti, mammukafe, hósdagskafe, eldrasamkoma, kvinnumøti, sangvenjing, frítíðararbeiði, bíbliutímar og so mangt annað, sum virksemið í Betesda fevnir um, byrjar aftur.

Kæra systir og bróðir. Tað er gott at vita, at hóast truplar tíðir, so verður leið okkara ongantíð ”HARRANUM duld” (Es. 40:27). Tvørturímóti er undurfulla lyfti Hansara til fólk Sítt, at ”tey, sum bíða eftir HARRANUM, fáa nýggja kraft, tey lyfta veingjunum sum ørnir; tey renna – og møðast ikki, tey ganga – og lúgvast ikki!” (Es. 40:31).

Vit gleða okkum at síggja tykkum aftur – ein gleði, sum verður so væl lýst í fyrsta ørindi í nr. 665 í sangbókini:

Hvør gleði tað er at finna,
tá eina ein gongur her,
ein bróður- og systurskara,
sum somu leiðina fer.
Tað er sum ein svalligur drykkur
ein tostleittan summardag,
sum skuggi í sólarhita,
ein ferðamann lívgar tað.

Vónandi síggjast vit skjótt – HARRIN varðveiti hvønn einstakan av okkum.

Bestu heilsanir frá okkum í nevndini fyri Betesda,
Kjartan, Steinbjørn, Jógvan, Jóhan, Jógvan Páll, Dávur og John