Markus 4, 26-34

So segði Hann: “Við ríki Guds er so, sum táið maður kastar sáðið í jørðina og svevur og fer upp, nátt og dag, og sáðið nælir og veksur upp, hann veit ikki sjálvur, hvussu. Av sær sjálvari ber jørðin grøði, fyrst strá, so aks, so fult korn í aksinum. Men táið grøðin er staðin, sendir hann við tað sama út akurknívin; tí heystið er komið.” Síðani segði Hann: “Hvat skulu vit líkna ríki Guds við, hvat líknilsi skulu vit nýta um tað? Tað er eins og sinopskorn, sum, táið tað verður sáað í jørðina, er minni enn alt annað fræ á jørðini; men táið tað er sáað, veksur tað upp og verður størri enn allar urtirnar og fær stórar greinar, so fuglar himmalsins fáa bygt reiður í skugga tess.” Í mongum slíkum líknilsum talaði Hann orðið til teirra, eftir sum tey vóru før fyri at fata; og uttan líknilsi talaði Hann ikki til teirra; men táið Hann og lærisveinar Hansara vóru einsamallir, legði Hann alt út fyri teimum.