Markus 3, 20-35
So kom Hann heim, og aftur kom fólkið saman, so teir fingu ikki so mikið sum stundir at eta. Táið nú skyldfólk Hansara fingu hetta at hoyra, fóru tey út at fáa fatur á Honum; tí tey søgdu: “Hann er frá Sær sjálvum!” Hinir skriftlærdu, ið komnir vóru oman úr Jerúsalem, søgdu: “Hann hevur Be’elzebul, og tað er við høvdinga hinna illu anda, Hann rekur út hinar illu andar!” Tá kallaði Hann teir til Sín og segði við teir í líknilsum: “Hvussu kann Satan reka út Satan! Er ríki komið í stríð við seg sjálvt, kann tað ríki ikki verða standandi. Er hús komið í stríð við seg sjálvt, kann tað hús ikki verða standandi. Og hevur Satan sett seg upp móti sær sjálvum og er komin í stríð við seg sjálvan, kann hann ikki verða standandi, nei, tað er úti við honum. Eingin kann fara inn í hús hins sterka og ræna tað, sum hann eigur, uttan hann fyrst bindur hin sterka; tá kann hann ræna hús hansara. Sanniliga, sigi Eg tykkum: Alt skal verða menniskjabørnunum fyrigivið, syndir og spottanir, hvussu stórliga tey so spotta; men tann, ið talar spottandi móti Heilaga Andanum, fær í allar ævir onga fyrigeving, men er sekur í ævigari synd.” Tí teir søgdu: “Hann hevur óreinan anda!” So komu móðir og brøður Hansara; tey stóðu uttanfyri og sendu boð inn til Hansara og bóðu Hann koma út. Fólkið sat rundan um Hann; og tey søgdu við Hann: “Móðir Tín og brøður Tínir eru uttanfyri og spyrja eftir Tær!” Tá svaraði Hann teimum: “Hvør er móðir Mín, og hvørjir eru brøður Mínir?” Og Hann hugdi rundan um Seg á tey, sum rundan um Hann sótu, og segði: “Hyggið, her eru móðir Mín og brøður Mínir! Tí tann, ið ger vilja Guds, hann er bróðir og systir og móðir Mín.”