Set sjóneykuna rætt!

Við ársskiftið hugleiða vit um farna árið og hyggja við nýggjum vónum at tí komandi. Á onkran hátt halda vit, at tað ringa sleppur ikki inn við í nýggja árið. Vit anda lættan við ársskiftið og ímynda okkum, at farsóttin sleppur ikki við inn í nýggja árið. Ivaleyst gott, at vit eru soleiðis. Vit hyggja vónrík móti framtíðini. Tað sama gjørdu vit á gáttini til 2020 og trúðu tað besta um komandi árið.

Eg beit merki í, at Mette Frederiksen í nýggjárstaluni segði, at 2020 hevði lært okkum at sett sjóneykuna á nøkur ávís øki. Tað er nakað um hetta. Í krepputíðum síggja vit ymiskt við okkara hugsunnarhátti og atburði betur, tí tey verða størrað gjøgnum sjóneykuna. Eitt kunnu vit verða samd um: likamlig heilsa stendur ovarlaga á listanum hjá okkum. Tað hevur farna árið lært okkum. Árið hevur eisini lært okkum, at vit hava ilt við at góðtaka sjúku og deyða.

Men vit skulu øll doyggja.

Orsakið hesa døpru nýggjársheilsan, eg her komi við. Vit verða rakt av sjúku, líðing, veikleika og deyða. Men nútíðarmenniskjað hevur torført við at góðtaka tað. Dagsins menniskjað heldur seg hava tamarhald á støðuni gjøgnum framkomnu vísindini. Og sjálvandi eru vit øll takksom fyri framkomnu læknavísindini. Og sjálvandi skulu vit menna okkum á hesum øki. Men latið okkum ikki gloyma veruleikan, at tað kemur ein løta, tá ið vit skulu fara hiðani.

Við hvørt nýtt ársskifti koma orðini til mín (Op. 21,5):

Hygg, Eg geri alt nýtt!“

Hetta eru Jesusar orð til Jóhannes í Opinberingini, hann fekk á Patmos 60 ár eftir, at Jesus var farin til Himmals. Eg fari ikki at greina Opinberingina, men at lesa hesi orð er sum søtur, lekjandi tónleikur fyri anda, sál og likam. Hann ger alt nýtt. Gott at vita, at Hann hevur ikki slept okkum. Og ikki bara tað, at Hann ikki hevur slept okkum; Hann arbeiðir virkin við at gera alt nýtt.

Vit kenna bara til lívið á hesi gongustjørnu, sum eitur jørðin. Her forgongur alt. Alt verður verri við tíðini. Menniskju, djór og náttúra – alt verður niðurbrotið av elli, sjúku, dálking og aðrari oyðilegging, og nógv arbeiði verður lagt í at mótarbeiða hesum, sum um vit skulu verða her í ævir.

Men hendan sama gongustjørna, sum er so rakt av syndafallinum, skal eisini fáa ein nýggjan búna. Okkara rukkutu, veiku, sjúku, deyðiligu likam skulu ein dag verða umbroytt. Tað besta og fullkomna er fyri framman, og her er troystin.

Men er nøkur troyst til hesa løtu, til dagin í dag? Troystar hetta í 2021? Alt hetta tykist so óveruligt og langt burtur. Men Hann er longu í gongd við arbeiðið. Áðrenn Jesus skiltist frá lærisveinunum, segði Hann í Jóhannes 14,2:

„Eg fari burtur at gera tykkum stað til reiðar.“

Jesus er virkin. Himmalin er veruligur, og alt verður nýtt, fullkomið og ódeyðiligt.

Í Opinberingini 21,1-8 hoyra vit um eina nýggja jørð og ein nýggjan himmal. Vit hoyra, at nýggja Jerusalem kemur niður av Himli. Deyðin verður ikki longur ei heldur sorg og pína, og Gud skal búgva hjá okkum. Hann skal búgva millum Síni, tey, sum hava sigrað. Tað eru Hansara børn. Men vers 8 sigur um tey, sum eru uttan Gud:

 „Men hini ræddu, hini ótrúgvu, hini viðurstyggiligu, manndráparar, siðloysingar, gandakallar, avgudadýrkarar og allir lygnarar – lutur teirra skal vera í sjónum, sum logar av eldi og svávuli – tað er hin annar deyðin.“

Hetta er tað, sum skal koma í eini ókendari framtíð. Kanska í 2021. Men meðan vit bíða, hava vit vón, og vit vita, at Hann er virkin í okkum, har Hann ger alt nýtt. Hann er longu byrjaður gjøgnum endurføðingina og endurnýggjan sinnis okkara, sum er heilaggeringin.

Tað er týðandi at seta sjóneykuna á hetta. Tað, sum er varandi, er innara menniskja okkara. Tað búnast í okkum. Tað menniskjað kann eingin taka frá okkum. Hvørki deyði, sjúka, forfylging, trongd, líðingar ella nakar myndugleiki.

Men enn liva vit í hesum tíðaranda, og vit mugu ikki gloyma, at andi Antikrists ræður í hesum heimi. Hann roynir at binda okkum niður við ótta og á henda hátt at taka frælsið frá okkum. Vit eiga ikki at geva okkum yvir til óttan, men at søkja Guds frið. Vit eru jú sett í frælsi gjøgnum Kristus.

Arbeiðið við ótta og bivan upp á frelsu tykkara, er álagt okkum (Fil. 2,12). Ikki soleiðis, at vit arbeiða fyri at gerast børn Hansara ella at toknast Honum, tí vit eru longu fagnað í Honum. Men vit skulu arbeiða upp á innara menniskja okkara, so tað veksur. Og tað gevur okkum friðarávøkst. Hetta skulu vit seta sjóneykuna á í 2021!

Skrivað hevur Maria Mørkøre