Hebron – samband undurfult

Gamla Testamentið er fult av vøkrum skuggamyndum, sum eru útlagdar í Nýggja Testamenti. Sjálvandi skalt tú vera varin, tá ið tað kemur til skuggamyndir, tí lætt er at fara ov langt. Tá ið tað er sagt, so er eisini gott at minnast, at stundum kann tað vera gott at hava gudgivið hugflog, eitt hugflog, sum sær vakurleika Guds, har onnur ikki síggja hann.

Havi sitið og hugnað mær við skuggamyndum í sambandi við Hebron. Havi verið signaður og hugsaði, at kanska kundi tað eisini verið onkrum øðrum til signing.

Fyrst eitt sindur um Hebron

Ábram búsettist í Hebron og reisti HARRANUM altar har (1. Mós. 13.18). Seinni var tað í Hebronøkinum, at hann keypti Makpelamark og Makpelahelli, einasta jarðarstykki, okkum kunnigt, sum hann kundi kalla sítt egna. Hann keypti tað at nýta til kirkjugarð (1. Mós. 23). Sára, Ábraham, Ísakur, Rebekka, Jákup og Lea liggja øll grivin har (1. Mós. 49.31; 50.13). 

Tá ið njósnararnir komu inn í Kána‘ansland, kannaðu teir økið kring Hebron (4. Mós.13.22, 28, 33).  Seinni tók Kaleb Hebron og økið rundan um tað, og var tað seinni givið honum og avkomi hansara í ogn (Josva 14.6-15). 

Hebron gjørdist seinni griðstaður (Josva 20.7-9).

Tað var í Hebron, at Dávid varð salvaður til kong, og har búði hann fyrstu árini, eftir at hann var vorðin kongur (2. Sám. 2.3-4 og 5.3-5). Tað var eisini haðani, at Absalom gjørdi uppreistur móti Dávidi (2. Sám. 15.7 o.l.). 

Rehabeam kongur, sonur Sálomo, styrkti múrarnar kring Hebron og gjørdi býin til víggirdan stað (2. Krøn. 11.5, 10).

Týdningurin av navninum Hebron

Hebron merkir at binda saman. Orð, sum lýsa týdningin av orðinum Hebron, eru millum onnur: ríkissamband, samgonga, felagsskapur, samband og samfelag. 

Hebron myndar fyri okkum týdningin av at liva í sambandi við Harran.

Eikilundin í Hebron

Ábram búsettist við eikilundina í Hebron (1. Mós. 13.18). Eikilundir góvu lívd móti sólini. At liva í sambandi við Harran er at sita „í lívd hins Hægsta“ og búgva „í skugga hins Alvalda“ (Sálm. 91.1).

Altarið í Hebron

Ábram reisti HARRANUM altar í Hebron (1. Mós. 13.18). 

At liva í sambandi við Harran er at vera tilbiðjari.

Hellið í Hebron

Sum nevnt, var Makpelamarkin og hellið einasta jarðarstykki, Ábraham kundi kalla sítt egna. Hann hevði goldið fyri tað við sínum egnu pengum (1. Mós. 23.19).

At liva í sambandi við Harran er at taka til okkara tað, sum hevur kostað okkum nakað.

Dalurin rundan um Hebron

Tað var úr trygga Hebrondalinum, at Jákup sendi Jósef longu leiðina, sum teir ikki vistu, fór at enda heilt niðri í Egyptalandi (1. Mós. 37.14).

Tá ið vegurin gerst langur og ørkymlandi, er tað lættari, tá ið útgangstøðið er Hebrondalurin.

Tindurin yvir av Hebron 

Tað var niðan á tindin beint yvir av Hebron, at syndarin Samson bar hurðar býportursins og báðar porturstólparnar. Minnir um stóra syndaberan, sum bar eina mangan størri byrði niðan á heyggin Golgata. 

At liva í sambandi við Harran er at vera yvir av Golgata.

Portrið í Hebron

Tað var í portrinum í Hebron, at Jóab drap Abner. Hebron var griðstaður. Hevði Abner verið komin inn um portrið, hevði Jóab einki kunna gjørt honum (2. Sám. 3.27). 

At liva í sambandi við Harran er at vera røttumegin portrið.

Tjørnin í Hebron

Í Seinnu Sámuelsbók 4.12 lesa vit um menn, sum vórðu hongdir upp við tjørnina í Hebron. Fólk savnaðust vanliga við tjarnir, og hesir menninir vórðu hongdir har, so fólk kundu verða mint á álvaran í misbroti teirra.

At liva í sambandi við Harran er at skilja álvarsomu avleiðingar syndarinnar.

Grøvin í Hebron

Dávid vildi æra minnið um Isboset og Abner við at jarða teir í Hebron (2. Sám. 3.32; 4.12).

Og, sum longu nevnt, tað var jú har Sára, Ábraham, Ísakur, Rebekka, Jákup og Lea vóru jarðað.

At liva í sambandi við Harran er at minnast og æra tey, sum fóru undan okkum.

————

Samband undurfult, gleði fyllir meg,

hildin trygt í Guds Jehovas hond,

ríku signingar, friðin eigi eg,

hildin trygt í Guds Jehovas hond.