Hugleiðingar um Fiskaveiðu Pæturs

Gørn, bátar og Pætur

Sat og las um fiskaveiðu Pæturs – Lukas 5.1-11 – og varð gripin av, hvussu ónýtilig vit og amboð okkara ofta eru Jesusi. Vit lesa um gørn, sum skrædnaðu, tí tey vóru óhóskandi til Jesus. Vit lesa um bátar, sum mundu sokkið, tí teir vóru óhóskandi til Jesus. Og at døma eftir, hvussu tað gekkPæturi handa dagin í Lukas 5, so hóskaðu hann og Jesus ikki so væl saman. – Tíbetur er hatta ikki øll søgan. 

Hasin dagurin í Lukas 5 byrjaði illa. Teir høvdu roynt alla náttini og einki fingið. Jesus biður Pætur og hinar fiskimenninar seta gørnini út einaferð afturat, og vit vita, hvat hendi. 

Tú skuldi hildið, at Pætur var glaður og vildi hava Jesus við hvønn dag, men so var ikki. Pætur skilti, at hann var ov syndafullur at vera nær námind Jesusi, at hann var ikki skikkaður at vera saman við so heiløgum manni. Tí segði hann (Luk. 5.8): „Harri, far frá mær! Eg eri syndigur maður!“

Tíbetur snýr hendingin seg fyrst og fremst ikki um óhóskandi gørn, óhóskandi bátar og óhóskandi fólk; men um Hann, sum er serkønur í at gera tað ónýtiliga nýtiligt.

Gørnini

Ætlaði at koma við nøkrum hugleiðingum afturat um gørn, bátar og Pætur. Men eftir at eg byrjaði at skriva um gørnini, sá eg, at her fór at ikki verða pláss til øll trý, so vit avmarka okkum til gørnini.

Gørnini brúkt

Evangelistarnir siga um gørnini, at tey vórðu sett út (Luk. 5.4; Jóh. 21.6), skrædnaðu (Luk. 5.6), vórðu drigin (Jóh. 21.6) bøtt (Matt. 4.21; Mark. 1.19) og skolað (Luk. 5.2). Har er nógv at taka av. Hugsi um tað at verða settur út sum garnið og so drigin, skræddur, bøttur og skolaður. Er hatta ikki júst tað, sum tað á mangan hátt merkir at tæna Harranum?

Gørnini bøtt

Matteus og Markus siga, at gørnini vórðu bøtt (Matt. 4.21 Mark. 1.19). Hatta er eitt ríkt orð „at bøta“. Paulus nýtir tað í Fyrra Tessalonikabrævi 3.10, har hann tosar um at „bøta um tað, sum fattast í trúgv tykkara.“ Orðið er eisini nýtt í Galatiabrævinum 6.1. Har er tað umsett at hjálpa øðrum til rættis. Í Efesusbrævinum 4.12 er tað umsett at gera onnur fullkomin. Í Lukas 6.40 er tað umsett at vera fulllærdur. Í Rómbrævinum 9.22 er tað umsett at vera til reiðar. Í Hebrearabrævinum 11.3 er tað umsett at vera skaptur. Orðið er umsett fult í Fyrra Korintbrævi 1.10 – samanhangið er „fult sameind“. Stundum er tað umsett fullkomin. Hebrearabrævið 13.21 sigur: „Hann geri tykkum fullkomin …“ Seinna Korintbræv 13.11 sigur: „… verðið fullkomnir …“, og Fyrra bræv Pæturs 5.10 sigur: „… Hann skal fullkoma … tykkum …“

Tað er høpisleyst at nýta gørn og ikki bøta tey. Á sama hátt er tað skilaleyst ikki at bøta okkum. Eitt er heilt vist, vit skrædna ofta.

Tvær fiskaveiður

Lukas 5.1-11 og Jóhannes 21.1-11

Tað fiskaveiðurnar hava í felag:

  • Serligur dentur verður lagdur á Pætur.
  • Teir hava roynt alla náttina og einki fingið.
  • Teir fáa nógv, tá ið Jesus kemur uppí.

„… skildir frá Mær kunnu tit einki gera.“ Jóhannes 15.5

Tað fiskaveiðurnar ikki hava í felag:

  • Í Lukas 5 skrædnaðu gørnini, ikki í Jóhannes 21.
  • Í Lukas 5 mundu bátarnir sokkið, ikki í Jóhannes 21.
  • Í Lukas 5 biður Pætur Jesus fara frá sær. Í Jóhannes 21 fer hann við Jesusi.
  • Lukas 5 sigur ikki, hvussu nógvar fiskar teir fingu, Jóhannes 21 sigur „fult av stórum fiski, 153“.

Tað, sum hendi millum báðar fiskaveiðurnar:

  • Jesus var krossfestur og reis upp.

Fyrra fiskaveiðan hendi áðrenn krossin, hin aftaná. Týdningarmikið at vera røttu megin.