Far! Tí hesin er Mær útvaldur reiðskapur
Tað er bæði keðiligt og skeivt, tá ið fólk, ið nýliga eru komin til trúgv, ikki kenna hitan av at koma millum Guds fólk, og tað ikki rennur saman millum tey og vanligu møtigangararnar. Tað er sanniliga syrgiligt, tá ið slík blíva burtur.
Júst hatta kundi havt hent Saul, betur kendur sum Paulus. Tíbetur hendi tað ikki, tí lærisveinarnir í Damaskus loftaðu honum.
———–
Flestu okkara munnu minnast, hvussu Saul varð frelstur. Hvussu hann á vegnum til Damaskus sá eitt so sterkt ljós, at tað blindaði hann, og hann mátti leiðast til Damaskus. Vit minnast, hvussu Harrin sendi Ánanias til hansara, og hvussu tey trúgvandi hjálptu honum at taka fyrstu trúarstigini.
Lærisveinarnir og ófrelsti Saul
Áhugavert, hvussu Ápostlasøgan 9. kapittul lýsir og ikki lýsir lærisveinarnar í Damaskus. Legg til merkis, at teir verða ongantíð nevndir trúgvandi.
Í versunum 1, 10 og 19 eru teir kallaðir lærisveinar; í versunum 14 og 21 – tey, sum ákalla navn Harrans; í 2. versi – tey sum hoyra til vegin; í 13. versi – tey heiløgu og í 30. versi – brøður.
Vit vita ikki, hvussu nógv tey vóru; men tað, at Saul kom langa teinin úr Jerúsalem at fáar fatur á teimum, kundi bent á, at tey vóru mong. Damaskus var ein stórur býur. Hildið verður, at har vóru millum 30 og 40 sýnagogur.
Tað er væl møguligt, at summi teirra vóru í Damaskus, tí tey vóru flýggjað hagar úr Jerúsalem fyri at sleppa undan atsóknini, sum Saul var so stórur partur av. Vit kunnu bara gita okkum óttan, sum kom á tey, tá ið tey hoyrdu, at ørvitisknokkurin Saul var á veg til Damaskus, og hvørji ørindi hansara vóru.
Ánanias og nýfrelsti Saul
Sjálvur hevði Ánanias góðan vitnisburð frá jødunum (Áp. 22.12). Kanska helt hann seg burtur frá øllum, sum kundi kallast víðgongt, og dugdi við øll; men, hvussu var og ikki, so var hann Harranum lýðin og loyvdi Honum at sannføra seg – eisini tá ið uppgávan kundi tykjast ørkymlandi.
„Tá fór Ánanias avstað, kom inn í húsið, legði hendurnar á hann og segði: „Saul, bróðir! Harrin, Jesus, Hann, sum opinberaði Seg fyri tær á vegnum, ið tú komst eftir, hevur sent meg, fyri at tú skalt fáa sjón tína aftur og verða fyltur av Heilaga Andanum.“
Tá fall við tað sama eins og skøl frá eygum hansara, og hann fekk sjónina aftur. Og hann reisti seg og varð doyptur.“
Ápostlasøgan 9.17-18
Hvat var vorðið av Saul, um Ánanias ikki hevði lurtað? Vit vita sjálvandi ikki; men bara at siga, at so hevði Harrin sent onkran annan, er ov bíligt. Paulus hevði kunnað – sum so mangur annar – bara blivið burtur.
Harrin gav Ánaniasi tvær orsøkir til, hví hann skuldi fara til Paulusar:
„Far! Tí hesin er Mær útvaldur reiðskapur til at bera fram navn Mítt, bæði fyri heidningar, kongar og Ísraelsmenn.
Tí Eg skal vísa honum, hvussu nógv hann skal líða fyri navns Míns skuld.“
Ápostlasøgan 9.15-16
Skuldi Saul gerast reiðskapurin, sum Harrin vildi, at hann skuldi verða, mátti onkur vísa honum, hvat tað merkir, at verða slíkur reiðskapur.
“Tað er bæði keðiligt og skeivt, tá ið fólk, ið nýliga eru komin til trúgv, ikki kenna hitan av at koma millum Guds fólk, og tað ikki rennur saman millum tey og vanligu møtigangararnar. Tað er sanniliga syrgiligt, tá ið slík blíva burtur!”
Lærisveinarnir og nýfrelsti Saul
Nú Harrin hevði gripið inn og broytt Saul, vóru tað júst hesi, sum Saul hevði ætlað at ført bundin til Jerúsalem, sum komu at menna hann í trúnni. Hjálp teirra gjørdi mun. Og stutta tíð eftir var Saul førur fyri at teppa jødarnar og prógva fyri teimum, at Jesus er Kristus (Áp. 9.22).
„Táið nú long tíð var umliðin, løgdu Jødarnir upp ráð um at drepa hann.“ Ápostlasøgan 9.23
Vit minnast, hvussu lærisveinarnir á náttartíð sígdu Saul niður í kurv gjøgnum glugga á múrinum. Paulus sigur í Seinna Korintbrævi, at hann kendi seg veikan, tá ið hetta hendi.
Tað hevur kenst gott, at har vóru lærisveinar, sum hildu endanum, lærisveinar, sum hann einaferð ætlaði at skaða, men sum nú høvdu tikið hann til sín, ment hann, og nú hjálptu teir honum víðari.
Gott at hava fólk, sum kunnu hjálpa okkum at byrja rætt og vera um okkum, tá ið vit kenna okkum veikast.