Álítandi sendiboð

Seinast umrøddu vit sjey menn, sum ferðaðust saman við Paulusi (Áp. 20.4). Teir umboðaðu samkomur, sum Paulus hevði verið við til at seta á stovn, og vóru nú – umboðandi samkomur sínar – á veg til Jerúsalem. Teir vóru á veg hagar við hjálp til tey fátæku. Tann kendasti teirra var Timoteus, sum vit longu hava umtalað fleiri ferðir. Vit hava eisini umrøtt Aristarkus. Hesa ferð seta vit sjóneykuna á Týkikus, sum umboðaði samkomuna í Efesus.

PERSÓNURIN TÝKIKUS

Paulus nevnir Týkikus móti endanum av bæði Efesusbrævinum og Kolossebrævinum. Vert er at hava í huga, at Paulus sat fangi, tá ið hann skrivaði hetta. Týkikus hevur verið har saman við honum. Vit kundi sagt, at teir vóru í eldsovninum saman.

Paulus skrivar, at Týkikus:

• var ein elskaður bróðir (Ef. 6.21; Kol. 4.7). Tað var ein fragd at vera saman við honum.
• var ein trúgvur tænari í Harranum (Ef. 6.21; Kol. 4.7). Tú kundi hava álit á honum.
• tænti saman við sær (Kol. 4.7). Hann dugdi at arbeiða saman við øðrum.
• tænti í Harranum (Ef. 6.21; Kol. 4.7). Sambandið millum Harran og hann var í lagi.

Paulus skrivar, at hann sendi Týkikus til teirra, so tey skuldu fáa at vita um viðurskifti hansara, hvussu honum visti við (Ef. 6.21; Kol. 4.7). Hann kundi líta Týkikusi hetta upp í hendur, tí hann visti, at hann hevði neyðuga innlitið og umsorganina til at kunna gera tað.

Paulus skrivar eisini, at hann sendi Týkikus til teirra, so hann skuldi troysta hjørtu teirra (Ef. 6.22; Kol. 4.8). Hann var øðrum til troyst.

SENDIBOÐIÐ TÝKIKUS

Vit hava hugt at trimum brotum, sum viðgera Týkikus. Áhugavert er, at hvørja ferð er tað í sambandi við, at hann varð sendur onkustaðni.

Fyrstu ferð, vit møttu honum, var, tá ið hann saman við øðrum var á ferð til Jerúsalem við hjálp til tey trúgvandi. Hann var sendur, sum umboðsmaður samkomunnar í Efesus (Áp. 20.4).

Næstu ferð, vit møttu honum, var í sambandi við tað, sum Paulus segði um hann í Efesusbrævinum og Kolossebrævinum. Í báðum brøvunum segði Paulus, at hann ætlaði, at senda Týkikus til teirra.

Eftir hetta hitta vit hann tvær ferðir afturat. Tað er í Titusbrævinum og í Seinna Timoteusbrævi.

Í Titusbrævinum skrivar Paulus, at hann ætlar at senda antin Artemas ella Týkikus til Kreta, so Titus kann koma til sín í Nikopolis (Tit. 3.12). Leggið til merkis, at hann er aftur umtalaður í sambandi við at verða sendur onkustaðni.

Í Seinna Timoteusbrævi skrivar Paulus, at hann hevur sent Týkikus til Efesus (2. Tim. 4.12). Aftur er tað í sambandi við at verða sendur onkustaðni. Vit lesa fyrr í brævinum, at øll í Asia høvdu vent sær frá Paulusi (2. Tim. 1.15) – t.v.s. eisini samkoman í Efesus. Hetta sigur ikki so lítið um Týkikus, at Paulus tordi at senda hann hagar, sum øll høvdu vent honum bakið.

„Sum svalandi kavi ein dag um heystið er álítandi sendiboð honum, ið sendir hann – hann lívgar sál harra síns.“ Orðtøkini 25.13

VINURIN TÝKIKUS

Paulus skrivar til samkomuna í Kolosse, at umframt Týkikus, so sendi hann eisini Onesimus til teirra (Kol. 4.9).

Vit minnast Onesimus, trælin hjá Filemon. Hann var rýmdur frá harra sínum, men hevði so møtt Paulusi og var komin til trúgv. Nú sendi Paulus hann heim aftur til harra sín. Hetta hevur ikki verið ein løtt ferð hjá Onesimusi. Okkurt í brævi Paulusar til Filemon kundi bent á, at Onesimus hevði stolið okkurt frá harra sínum. Honum hevur tørvað onkran at vera um seg og halda sær uppi, nú hann skuldi heim aftur. Týkikus hevur verið júst rætti maðurin. Hann royndist ikki bara Paulusi ein hollur vinur, men eisini flýggjaða trælinum.

Orsøkin til, at vit lesa um Týkikus, er ikki bara, so at vit kunnu læra eitt sindur um ein góðan mann. Nei, tað er, so vit sjálv kunnu vera sum Týkikus. Bíblian sigur, at vit skulu vera tað.