Ikki religión, men evangeliið

– úr brævi hjá Hans Joensen og talu hjá J.F. Kjølbro

Grípandi er at lesa og hoyra, hvussu mong gudsbørn, sum vóru undan okkum, brendu fyri evangeliinum. Tey skiltu týdningin av tí á ein hátt, sum mong okkara ongantíð hava gjørt. Vit eru jú uppvaksin við at hoyra evangeliið prædikað og taka tað tí ofta fyri givið. Vit hava ikki eins og tey upplivað, hvussu tað er fyrstu ferð at hoyra evangeliið og fáa eyguni upp fyri muninum á religión og evangeliinum. Tey skiltu, at er evangeliið ikki kjarnan í boðskapi okkara, ja, so hevur einki av tí, sum vit gera, nakran týdning.

Hans Joensen

„Alt annað er humbukk!“

Hans Joensen var ein av teimum fyrstu, ið kom at savnast saman við Gamla Sloan. Abbasonur og navni hansara skrivar: ‘Hans abbi var nr. 2, sum bleiv doyptur í tí lítlu samkomuni, sum William setti á stovn í Føroyum. Fyri umleið 38 árum síðani ringdu tvey fólk úr Føroyum og greiddu mær frá hvussu teir báðir gingu millum bygdir við gleðiboðskapinum.’

Um jólini 2021 var ein sending í útvarpinum um fýra systkin hjá Hans Joensen, sum øll endaðu í Kalifornia. Hetta var um aldarskiftið inn í 20. øld. Í sendingini varð eitt bræv lisið upp, sum Hans Joensen skrivaði systkjunum. Eg haldi, at hetta brotið úr brævinum lýsir so væl dentin, sum tey gomlu løgdu á evangeliska boðskapin:

„Hvørjari kirkju ganga tit í? Hvørja kirkju vitjar Nichels við sínari familju? Er tað nøkur meinigheit í Sacramento, har syndarar verða frelstir, og har teir koma til umvendilsi, so er tað staðið, har eg hevði viljað farið til. Har hevði eg kent meg heima. Alt annað er humbukk.“

J.F. Kjølbro

„Eg var fullur av religión!“

Kjølbro mundi vera kendasti føroyski vinnulívsmaðurin í sínari tíð; men hann var nógv meira enn tað. Hann var eisini ein brennandi evangelistur. Eg haldi, at hetta brotið úr talu hansara lýsir so væl, at evangeliski boðskapurin má vera aðalmálið.

Hann sigur í taluni, at hann var 33 ára gamal, tá ið hann varð frelstur, og at tað nú vóru 40 ár síðani, so hann hevur verið ein eldri maður, tá ið hann helt hesa taluna.

Vit geva Kjølbro orðið (talan er inni á talgilt.org):

Evangeliið, tað er ein undarligur boðskapur. Tað fortelur okkum ikki tað, vit skulu gera, ella tað, vit kunnu gera, men tað fortelur okkum, hvat ið Gud hevur gjørt. Og tað er ein himmals-víður munur á tí. Vit menniskju vilja gjarna gera bæði hitt og hattar, tí evigheitin er løgd í okkara sál.

Tað er einki menniskja, sum er frískt á jørðini, andaliga tala. Vit hava nógv menniskjur rundan um okkum og runt allan heimin, sum sýnast at vera óinteresseraði um andalig ting, og tey kunnu avvísa okkum upp á ymiskan máta, og summi vilja yvirhøvur einki hava við tað andaliga at gera; men tað eru oftani tey, sum eru tey allar sjúkastu av øllum somlum, tí evigheitsspursmálið tað glaðar í sálini á hvørjum menniskja, so leingi, sum tað ikki er umvent til Gud og hevur fingið frið í sínari sál um syndaspurningin.

Alt annað í hesum heimi tað er einki at rokna ímóti, hvat ið syndaspurningurin er. Tað nívir menniskjað so leingi, sum tað ikki er í ordan, men lovaður verði Gud, at tað kann ornast.

Tað manglar ein mánaður í fjøruti ár, síðani eg vitnaði fyrstu ferð fyri tann Harra Jesus Kristus, og tann byrðan, sum lá á mínari sál, spesielt tað eina árið, áðrenn eg vitnaði um tann Harra Jesus Kristus og fekk síggja mín andaliga tilstand, ja hon var so tung, at eg kann ikki koma inn á at tosa um tað, hvussu svár tann syndabyrða, sum hvíldi á mær var, hon var ómetalig. At vitna um tann Harra Jesus Kristus, tað kostaði mær nógv í mangar mátar. Tað var nógv mótstøða, men eg hevði álit á Guds skrivaða Orð, og tað var tað, sum reddaði meg.

Tá ið eg bleiv frelstur, 33 ára gamal, í mínum bestu árum, fult upptikin av øllum tí, sum hesin heimur hevur at geva, tá kallaði Gud meg so sterkt, at tað mátti ornast, og lovaður verið Gud, at tað bleiv ornað.

Hvussu bleiv tað ornað? Eg skal siga fyri mítt viðkomandi. Eg var fullur av religión, ganska nátúrligt, tí eg hevði verið millum religiøsar menn. Men Gud, so at siga, Hann vísti mær tá álíkavæl, tá ið eg fór at lesa Guds Orð, at eg hevði ikki Kristus. Eg hevði ikki frið. Og Gud veri lovaður, at eg bleiv so at siga plukkaður við allari mínari religión. Og tá ið liðugt var, tá var Kristus eftir og einki annað.