– og líka enn standa teir við Kongaportur, fyri eystan
„Duravaktararnir: Sallum. Akkub. Talmon, Ahiman og brøður teirra; Sallum var høvdið –
og líka enn standa teir við Kongaportur, fyri eystan. Hetta vóru duravaktararnir í Levitaflokkinum.“
Onkur hevur sagt, at tað andaliga lívið er eitt áhaldandi lýdni. So satt, sum tað er sagt. Skriftirnar er fullar av frásagnum um fólk, sum byrjaðu væl, men endaðu ikki væl. Fólk, sum hildu á eina stund, men so – sum í líknilsinum um sáðið og sáðmannin (Matt. 13.21) – vóru fyri falli, tá ið tey møttu trongd og atsókn fyri orðsins skuld.
Versini oman fyri, Fyrra Krønikubók 9.17-18, nevna duravaktarar, sum flestu okkara ongantíð hava hoyrt um. Tað stendur, at teir vóru duravaktarar við Kongaportur, fyri eystan, og so stendur, at líka enn standa teir har. Líka enn, minnir á áhaldandi lýdni.
Hugsaði, at vit kundu hugt at, hvat tað innibar, at teir vóru duravaktarar, at teir stóðu við Kongaportur, fyri eystan, og at teir líka enn standa har.
Duravaktarar
Templið hevði duravaktarar, tað var ikki opið fyri almenninginum. Tað vóru bara nøkur fá økir uttan fyri templið, sum vóru opin fyri almenninginum. Tað var fyri at tryggja sær, at eingin kom inn, at duravaktararnir stóðu har.
Tað er bæði nakað neiligt og nakað jaligt við duravaktarum. Tað neiliga er, at vegurin til Gud var enn ikki opin, hetta var jú áðrenn Golgata. Tað jaliga er, at hetta vóru menn, sum vardu templið ímóti tí, sum kundi dálka tað og tí gera tað ónýtiligt. Frá hasum sjónarhorninum tørvar okkum eisini duravaktarar í dag. Fólk, sum tora at halda vakt, fólk, sum Efesusbrævið 4.15 sigur, eru „sannleikanum trúgv í kærleika“.
Við Kongaportur, fyri eystan
Kongaportrið var á eystaru síðu tempulsins. Tað var kallað Kongaportur, tí tað var bara opið, tá ið kongarnir komu og fóru. Áhugavert er, at hetta er skrivað í Fyrru Krønikubók, sum jú varð skrivað, eftir at fólkið var komið aftur úr útlegdini, og tey ikki longur høvdu nakran kong. Og kortini høvdu tey enn duravaktarar við Kongaportur.
Tú skalt sjálvandi vera varin at lesa ov nógv inn í tað, men tú fært varhugan av, at tey væntaðu hin komandi Kongin. Tvey brot úr Ezekiel gerast sera livandi í hesum samanhanginum:
„Nú fór hann aftur við mær at Ytra Portri halgidómsins, tí, sum eystureftir vendi; tað var stongt.
HARRIN segði við meg: „Hetta portrið skal vera stongt; tað má ikki latast upp, og eingin má fara inn um tað; tí HARRIN Gud Ísraels er farin inn um tað, tí skal tað vera stongt.“ 44.1-2
„So sigur Harrin HARRIN: Portur Innara Forgarðs, tað, ið eystureftir vendir, skal vera stongt teir seks gerandisdagarnar; men sabbatsdagin skal tað latast upp, og somuleiðis sólkomudagin.
Høvdingin skal tá uttanfrá fara inn gjøgnum forsalin í portrinum og standa við durastav portursins; prestarnir skulu ofra brennioffur og takkoffur hansara, og hann skal tilbiðja á porturgáttini og síðani fara út aftur. Men portrið skal ikki steingjast fyrrenn um kvøldið. 46.1-2
Tað verður hildið, at Jesus kom inni gjøgnum hatta portrið, tá ið hann pálmasunnudag kom inn í staðin, og fjøldin rópti (Mark. 11.9-10):
„… Hosianna! Signaður veri Hann, sum kemur, í navni Harrans!
Signað veri ríki Dávids, faðirs okkara, sum kemur! Hosianna á hæddini!“
Vit vita sjálvandi ikki allar umstøðurnar, men áhugavert er tað.
Muslimarnir múraðu upp í portrið ár 810. Seinni varð tað opnað aftur – ár 1102 – men múrað uppíaftur í 1541, og er stongt enn í dag. Múrað uppíella ikki, so vita vit, at ein dag fer hin sanni Kongurin at koma og aftur fara inn um hatta portrið.
– og líka enn
Ymsar útleggingar eru, hvat orðingin „og líka enn“ merkir, men hvussu er og ikki, so vita vit, at hetta vóru menn, sum vóru duravaktarar í langa tíð. Hetta vóru menn, sum ikki troyttaðust. Menn, sum hildu vakt, tá ið umstøðurnar vóru góðar, og tá ið tær vóru ringar, tá ið alt sá ljóst út, og tá ið tað sá vónleyst út. Menn, sum Fyrra Krønikubók sigur:
„og líka enn standa teir við Kongaportur, fyri eystan.“
Hetta vóru duravaktararnir í Levitaflokkinum
Uppgáva levitanna var at vera um tað heilaga. Hvussu var tað Paulus segði við Timoteus? Seinna Timoteusbræv 1.14:
„Varðveit við Heilaga Andanum, sum í okkum býr, hin fagra skatt, ið tær er givin í hendur!“
Og næsta versið sigur:
„Tú veitst hetta, at øll tey í Asia hava vent sær frá mær …“
Lat ikki tað órógva teg, at tú ert komin at standa einsamallur – verð verandi við Kongaportið, fyri eystan. Ver um tað heilaga.