Tá ið Pætur gekk á vatninum
Táið hann nú fór at søkka, rópti hann: „Harri, frels meg!” Alt fyri eitt rætti Jesus út hondina og tók í hann.“ Matt. 14,30-31.
Orðini eru úr kendu søguni, tá ið Pætur gekk á vatninum.
Tá ið Jesus kallaði á Pætur, valdi hann at fara frá sínum gamla lívi og fylgjast við Jesusi. Pætur trúði, at Jesus var Sonur Guds, sum var komin at frelsa heimin. Pætur var ein heilt vanligur maður, sum vit kunnu kenna okkum aftur í. Sjálvt um hann so fegin ynskti at fylgja Jesusi og liva fyri Hann, so traðkaði hann ofta við síðuna av og bæði segði og gjørdi ymiskt, sum hann ikki átti.
Við at lesa um Pætur í Bíbliuni, kunnu vit bæði læra um okkum menniskju og eisini um Jesus. Vit læra hvussu elskandi, náðiríkur og trúgvur okkara Frelsari er.
Søgan um Pætur, sum gekk á vatninum, byrjaði við, at Jesus sendi Pætur og hinar lærisveinarnar yvir um vatnið í einum báti. Túrurin hjá teimum bleiv tó ógvuliga strævin at rógva, tí nógvur vindur var og stórar aldur. Í myrkrinum sóu lærisveinarnir brádliga onkran koma gangandi á vatninum. Tað var Jesus. Hann segði við teir: „Verið hugreystir, tað eri Eg – óttist ikki!“ Matt. 14,27.
Sum tað er gott at vita, at sjálvt um tað ofta er myrkt og strævið, og vit uppliva mótvind á leiðini og kunnu gerast mótfallin og stúrin, so er Jesus altíð har. Hann hoyrir okkara suff og sær okkara stríð, okkum nýtist ikki at óttast.
Pætur spurdi beinanvegin Jesus, um hann kundi sleppa at ganga til Hansara, og Jesus bað hann koma.
Tað var kærleikin til Jesus og trúgvin á Hann, sum gjørdi, at Pætur traðkaði úr bátinum og út á vatnið. Pætur hugdi upp á Jesus, og gjørdi tað ómøguliga – hann gekk á vatninum! Men so tók hann eyguni av Jesusi og byrjaði at hyggja rundan um seg. Tá ið hann sá tað ringa veðrið, varð hann bangin og byrjaði at søkka. Hann rópti á Jesus, sum beinanvegin tók í hondina á Pæturi. So leingi sum Pætur hugdi upp á Jesus, megnaði hann tað annars ómøguliga, men tá ið hann tók eyguni av Jesusi, fór hann at søkka.
Lívið gerst betri, tá ið vit fylgjast við Jesusi og hava okkara eygu fest á Hann. Og Jesus er akkurát líka nær við okkum í dag, sum Hann var við Pætur tann dagin, og Hann er líka skjótur at rætta okkum hondina, um vit kalla á Hann, tá ið vit falla. Aldurnar og vindurin eru verulig, men í myrkrinum finna vit altíð eina elskandi hond. Okkum nýtist ongantíð at ivast í Jesusar stóra kærleika til okkara. Vit kunnu altíð fara til Hansara.
Latið okkum leggja okkum eina við, at hava
… eyguni vend á Jesus, upphavsmann og fullkomara trúarinnar, sum fyri gleðina, ið fyri Honum lá, tolin leið á krossi og legði einki í vanæruna – og situr nú við høgru síðu hásætis Guds! Ja, hugsið um Hann, sum tolin hevur borið, at syndarar hava sagt Honum so nógv ímóti – so tit verða ikki troytt og mótleys í sálum tykkara! Hebr. 12,2-3.
Um tú ikki hevur tikið ímóti Jesusi sum tínum Frelsara, ger tað so í dag! Hann er til reiðar at frelsa øll, sum kalla á Hann. Sálm 50,15.
Skrivað hevur Maria á Lakjuni Simonsen.